SHIA-NEWS.COM شیعه نیوز:

به گزارش «شیعه نیوز» ، این مرجع تقلید، امروز در درس خارج تفسیر خود در مسجد اعظم قم، با  بررسی قرائات مختلف آیه پنجم سوره یس، اظهارداشتند: سه نوع قرائت از سوی قاریان و مفسران مشهور تاریخ اسلام از این آیه صورت گرفته است که هر کدام از آنها برای نوع خاص قرائت خود، دلایلی را بیان کرده اند.

معظم له پس از بیان دقیق نظریات مختلف قرائت در خصوص این آیه و برخی آیات دیگر قرآن، فهم متفاوت مفسران و قاریان کشورهای اسلامی، در خصوص این آیات را دلیل وجود این سه نوع قرائت عنوان کرده و افزودند: هر کدام آنها با ترکیب خاص مصادر و افعال، تفاسیر مختلفی را برای «تنزیل العزیز الرحیم» ذکر کرده اند؛ برخی ها تنزیل العزیز را به معنای قرآن و برخی دیگر نیز آن را به پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) نسبت داده اند که هر کدام از این تفاسیر، روند تفسیر موضوعی آیات را تغییر می دهد.

این مرجع تقلید در ادامه با بیان این مطلب که ریشه تفاوت در قرائات قرآن، در غصب خلافت در صدر اسلام است، خاطرنشان کردند: پس از واقعه غدیر و رحلت پیامبر(صلی الله علیه و آله) و غصب خلافت حقه امیرالمومنین(علیه السلام)، به طور کلی تاریخ دستخوش تغییرات گسترده گردید؛ این داستان غوغایی عظیم در همه شئون ایجاد کرد و زندگی اجتماعی و دینی مردم را تحت تاثیر گسترده قرار داد.

آیت الله وحید خراسانی تصریح کردند: در عصر مهجوریت امت اسلامی از امام معصوم(علیهم السلام)، این گونه حوادث بوجود می آید و اختلاف در قرائات قرآن یکی از مصادیق مهجوریت امت وقرآن کریم است.

معظم له خاطرنشان کردند: بی جهت نیست که ائمه اطهار(علیهم السلام) را شریک القرآن می خوانند؛ زیرا اگر این بزرگواران حضور نداشته باشند و قرآن را تفسیر نکنند، هر کس بر مبنای عقل خود اقدام به تفسیر قرآن و حتی خط مشی در زندگی دینی خود می کند؛ حدیث ثقلین پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله)، سند همیشه جاوید حقانیت شیعه و پیروان اهل بیت(علیهم السلام) است زیرا، پیامبر اکرم(ص) در این حدیث که مورد اتفاق نظر همه فرق اسلامی است، قرآن و امامت را در کنار ابدی و جدانشدنی از یکدیگر عنوان کرده اند.

آیت الله وحید خراسانی گفتند: برخی از ائمه حدیث اهل سنت نیز به این نتیجه رسیده اند که مقتضای اعتبار دین به حضور همیشگی قرآن  اهل بیت(علیهم السلام) است؛ یعنی پایه های دین بر اساس فرموده رسول الله(صلی الله علیه و آله) قرآن و اهل بیت(علیهم السلام) است؛ کمال دین به حضور توام اهل بیت(علیهم السلام) و قرآن است و این حقیقتی است که هیچ کس نمی تواند خدشه ای به آن وارد کند.